Vriendinnen, ik kan ze iedereen aanraden. En hoewel ik zelf niet de meest attente en bereikbare vriendin ben gebleken, ben ik ontzettend gezegend met een aantal hele lieve exemplaren die dat wel zijn. Een ode aan mijn vriendinnen.

De jeugdvriendin
We kennen elkaar al vanaf het begin van onze tienerjaren. We hadden dezelfde dromen, maar nog geen idee wat de toekomst ons brengen zou. We maakten speelafspraken en kwamen bij elkaar thuis, waar we wat te drinken en iets lekkers kregen van onze moeders. We hebben heel veel gegiecheld, ruzie gemaakt en we zijn elkaar in de pubertijd uit het oog verloren. Maar wat was het vanaf het begin af aan weer vertrouwd toen we elkaar vroeg in onze twintigerjaren weer tegenkwamen. Onze levens verschillen enorm, maar bij jou is het zo vertrouwd. Bij jou word ik rustig, voel ik me geliefd en kan ik altijd mezelf zijn. Wat jij voor mij bent, wil ik voor jou zijn.

De middelbare school vriendin
We kwamen elkaar tegen op de middelbare school, waar ik een aantal jaren na jou instroomde. Ik was de puberende fladderaar, altijd op zoek naar drama. Jij was de stabiele en nuchtere van ons twee. Als ik het niet naar mijn zin had in het gastgezin waar ik woonde, dan kon ik altijd bij jullie terecht. Een warm gezin met zo’n keukentafel waarop altijd een warme pot thee te vinden was. Wij kunnen stil zijn samen. En lui! Tientallen saunadates liggen al achter ons. En als we daar dan lagen, in onze badjasjes, dan droomden we over hoe het zou zijn ‘later als we groot zouden zijn’. Inmiddels zijn we groot en genieten we nog altijd van elkaar, maar ook van elkaar’s gezinnen. Mijn man ontmoette ik op jouw bruiloft. We zijn op meer dan één manier met elkaar verbonden en samen worden we straks oud en seniel.

De buufvriendin
Al voordat we intrek namen in ons huis, nu negen jaar geleden, was de klik er al. Wat hebben we het vaak ochtend zien worden met z’n viertjes. Terwijl ons wijkje al uitgestorven was, zaten wij nog in onze tuin. Vuurkorf aan, dekentje erbij en veel te veel wijn. Toen we hiermee begonnen hadden jullie al kinderen, wij nog niet, wij konden uitslapen. Ik vraag me regelmatig af hoe je dat deed. Je was daggast op onze bruiloft. We waren samen zwanger; jij van de derde en ik van de eerste. Je gaf en geeft me regelmatig advies, bent verontwaardigd voor me als ik verontwaardigd ben, maar bent ook altijd eerlijk en zoekt de juiste woorden omdat je je gesprekspartners altijd serieus neemt. Onze kinderen lopen bij elkaar naar binnen alsof ze in twee huizen wonen. We missen jullie als jullie in de zomer op vakantie zijn. Maar hoe eigen jullie ook zijn, de verplichting tot contact is er niet. Thuis, onder het rode dak.

De bonusvriendinnen
De vriendinnen die je erbij krijgt op het moment dat je je partner ontmoet. Jeroen is de man van de trouwe vriendschappen en al die trouwe vrienden, zijn ook heel lang samen met hun partners. En wat zijn ze fijn! De feestjes, etentjes, bezoekjes en borreltjes zouden niet hetzelfde zijn zonder jullie. We zien elkaar niet vaak, maar er is altijd iets te kletsen en op verjaardagen zoeken we elkaar altijd op. Op afstand leven we mee met elkaar en jullie zijn altijd in mijn gedachten.

De online zwangerschapsvriendinnen die real life vriendinnen werden
Ik moet nog steeds een beetje geheimzinnig doen als mensen vragen waarvan ik jullie ken. “Eeeeuuuhhh van een forum.”, stotter ik dan. Maar wat is het eigenlijk tof! We spraken elkaar voor het eerst toen we net zwanger waren. Niemand mocht het nog weten, maar met elkaar deelden we de eerste spannende weken. Eerst nog onder een alias en later onder onze eigen namen. We verhuisden van het forum naar Facebook en toen de kindjes er waren, ontmoetten we elkaar in het echt. Het eerste jaar spraken we elkaar heel intensief, inmiddels zijn we allemaal onze eigen weg weer ingeslagen. Maar een paar is blijven plakken. Af en toe spreken we nog af en er gaan nog wel eens wat appjes heen en weer. Jullie waren er toen ik voor het eerst moeder werd. Dat blijft bijzonder.

De moedervriendinnen
Gek genoeg dacht ik dat het wel een beetje klaar zou zijn met het ontmoeten van nieuwe vriendinnen. De belangrijkste fases leken een beetje voorbij en waar ontmoet je dan nog mensen? Niets bleek minder waar. Mijn dochters kregen vriendinnetjes en die vriendinnetjes hebben soms heerlijke moeders. Zij maken het gezellig om te wachten op het schoolplein. Met hen deel je je vreugdes en frustraties. Met hen kan je afspraken maken en met hun kinderen voel je je vertrouwd, waardoor het niet gauw teveel is als zij komen spelen. Ze bieden altijd een helpende hand als dat nodig is en je doet dat ook met liefde voor hen. Het zijn de vrouwen met wie je in hetzelfde schuitje zit. En dankzij hen is dat een gezellig schuitje.

Al die andere vriendinnen
Door zo’n opsomming te maken als hierboven, doe ik een aantal mensen ontzettend tekort. Ik realiseer me wat een bofkont ik ben. Ik heb nog lang niet iedereen benoemd. De scholen waarop ik heb gezeten, de banen die ik heb gehad, de straat waarin ik woon. Ik word omringd door lieve mensen, die ik stuk voor stuk niet graag zou willen missen. Jullie weten wel wie jullie zijn. Ik ben niet de vriendin die altijd op tijd is met haar reacties, de telefoon neem ik vaak niet op, berichtjes vergeet ik en kaartjes stuur ik zelden. Ik ga dat veranderen. Maar voor nu alvast deze shout out! Dankjewel dat jullie er zijn!!! Jullie maken het leven leuker!