Slecht slapen
De periode van het urenlange wakkerliggen is weer aangebroken. Bij mij komt het iedere zwangerschap weer terug. Eerst is er een periode helemaal aan het begin van de zwangerschap waarin ik vanaf 5.00 uur ’s ochtends klaarwakker lig. En aan het einde van de zwangerschap is er het tussentijds ontwaken en niet meer in slaap kunnen komen.

Er gebeurt veel in een zwanger lichaam. Er zijn allerlei hormonen aan het werk, zoals Progesteron, Oestrogeen en Prolactine. Deze hormonen zorgen ervoor dat je lichaam in de optimale staat is voor het dragen van een kindje. Maar diezelfde hormonen kunnen ervoor zorgen dat je je flink beroerd voelt, zoals duizelig, moe en misselijk. En dan begint in die eerste periode van je zwangerschap ook je baarmoeder te groeien en maken de organen in je lichaam alvast plaats voor je groeiende baby. Je darmen lijken op te zetten en je maag begint te zeuren. Maagzuur ligt op de loer.

Los van de lichamelijke veranderingen is er ook een hoofd dat niet meewerkt bij het vinden van slaap. Duizenden vraagstukken over hoe het straks gaat zijn, wat er allemaal nog geregeld moet worden en of jullie wel goede ouders gaan zijn, houden je uit je slaap.  Gepieker dat terugkomt aan het einde van de zwangerschap, wanneer de grote vragen langzaam hebben plaatsgemaakt voor een oneindige stroom to do lijstjes. Tel daar een enorme buik, rusteloze benen, een zwakke blaas en een dansende baby bij op en je bent verzekerd van een onderbroken nachtrust.

Tijdens mijn eerste zwangerschap raakte ik erg gefrustreerd van al die wakkere uren. Zuchtend probeerde ik dan mijn draai te vinden. Uiteindelijk ging ik dan maar beneden op de bank zitten, om na een uurtje weer doodmoe en rillerig naar bed te vertrekken. Inmiddels maak ik me niet meer zo druk. Wat overigens niet betekent dat ik het niet vervelend vind, maar je druk maken heeft gewoon geen zin. De laatste periode van de zwangerschap ben je gewoon moe. Een beetje meer moe omdat je slecht slaapt is, in mijn geval, gerommel in de marge.

Mijn tips
Drink in de avond niet teveel. Gedurende de dag is het belangrijk dat je goed hydrateert, maar ‘s avonds drink ik nog één kopje thee, het liefst voor 21.30 uur. Bij het kleinste beetje vulling geeft mijn blaas al een signaal dat ik moet plassen en als ik eenmaal wakker ben, dan is in slaap komen lastig. In slaap vallen met een, zo goed als, lege blaas is dus fijn.

Hoewel het voor veel mensen noodzaak is om ’s ochtends te douchen om goed wakker te kunnen worden, verplaats ik dit ritueel vaak naar de avond. Het is fijn om de dag te kunnen afbouwen onder een warme douche. Mijn spieren ontspannen en ik pieker nog even actief over alles waarover ik wil piekeren. Onder de douche is alles makkelijker te relativeren. Daarna smeer ik me lekker in met extra aandacht voor mijn buik en uiteindelijk duik ik fris maar rozig mijn bedje in.

Zorg voor frisse lucht in je slaapkamer. Als je eenmaal begint te zweten, is het einde zoek. Niet alleen word ik er wakker van, maar het maakt het wakkerliggen ook nog eens een oncomfortabele en niet frisse bezigheid.

Negeer de baby. Het kost me altijd moeite om mijn bewegende buik te negeren. Het liefst zit ik de hele dag met mijn handen op mijn buik om de bewegingen van ons kindje te volgen. Alleen moet ik dat in de nacht niet doen. Het vereist toch een soort alertheid die niet samengaat met slapen. Ik negeer dus het gewriemel en geschop. Morgen is ons mannetje weer de eerste.

Negeer ook je gedachten. Kijk, dat gedachten er zijn, daar kun je niet zoveel aan doen. Maar er is wel een verschil tussen het hebben van gedachten en het nadenken over alles wat je hoofd je voorschotelt. Ik trap er vaak in. Ben ik weer hele vraagstukken aan het oplossen en lig ik uren later nog wakker. Het moment waarop ik de gedachte loslaat, komt de slaap dichterbij. Je kunt ook een blaadje of schriftje naast je bed neerleggen waarop je de gedachte kunt parkeren.

En tot slot: er zijn tal van tips met voedingskussens en slaaphoudingen die kunnen bijdragen aan een goede nachtrust. Loslaten bleek voor mij de nuttigste tip van allemaal. Het moment waarop je je druk begint te maken over het niet slapen. Dat moment waarop je begint te rekenen hoeveel uren je nog hebt voor je weer op moet staan. Dat moment bleek voor mij cruciaal. Het maakt het verschil tussen “Ik heb niet doorgeslapen.” en “Ik heb een waardeloze nacht gehad.” En dat is weer heel belangrijk voor het gevoel en de energie waarmee je je nieuwe dag start. Het niet slapen is uiteindelijk maar tijdelijk.

Hoe is of was jullie slaap tijdens de zwangerschap? Laat het me weten en deel vooral je tips!!